به رغم این که کامپیوترهای کوانتومی تازه در آغاز راه خود قرار دارند و تا استفاده از آنها سال‌ها فاصله داریم، اما از هم اینک یک زبان سطح بالا برای کار با آنها نوشته شده است. سرانجام با تولید اولین زبان برنامه نویسی عملی, سطح بالا برای کامپیوترهای کوانتومی، دوران رنسانس نرم‌افزارهای کوانتومی آغاز شد. به رغم اینکه ابزارهای امروزی برای بیشتر کاربردهای عملی آمادگی ندارند، این زبان که کویپر نام گرفته است، می‌تواند ما را در طراحی این ماشین‌های اینده نگرانه کمک کند، و همچنین هنگامی که بالاخره این ماشین‌ها ساخته شوند، برنامه نویسی آنها را ساده‌تر سازد.

باب کویکه از دانشگاه آکسفورد که در این پژوهش شرکت داشت، می‌گوید: «این زبان همه ویژگی‌های خوب یک زبان کلاسیک برنامه نویسی را دارد و با محاسبات کوانتومی هم سازگار شده است. این یک دستاورد عظیم است».

ویژگی مهم کامپیوترهای کوانتومی مربوط به بیت‌هایش است که به عنوان کیوبیت شناخته می‌شوند، و می‌توانند علاوه بر وضعیت 0 یا 1، هر دو مقدار 0 و 1 را به طور همزمان داشته باشد. به این ترتیب یک کامپیوتر کوانتومی این امکان را خواهد داشت که دو و یا تعداد بیشتری از محاسبات را به طور همزمان اجرا کند. اما طراحی الگوریتم‌های کامپیوتری که منجر به استفاده از تطابق کوانتومی می‌شود، کار ساده‌ای نیست.

از همین رو برنامه نویسی کوانتومی تا کنون عمدتا سطح پایین بوده، یعنی در حد تعریف گیت‌های منطقی کوانتومی که کیوبیت‌ها را کنترل می‌کنند.

جاوای کوانتومی

هم اکنون پیتر سلینگر از دانشگاه دالهوزی در هلیفکس کانادا و همکارانش با تولید کوئیپر، که اولین زبان برنامه نویسی کوانتومی سطح بالای نوشته شده تاکنون است، پیشرفت در این حوزه را به افق تازه‌ای رسانده‌اند. این زبان طراحی شده تا دستورات را به صورت مفاهیم بزرگ‌تر توصیف کند، و کنار هم قرار دادن الگوریتم‌های چندگانه به صورت ماژولار را ساده‌تر کند. برای کامپیوترهای کلاسیک، زبان‌های سطح بالا همچون جاوا اغلب عملیات سنگین را در محاسبات نوین انجام می‌دهند.

کوئیپر مبتنی بر یک